Stop eerst jouw grote stenen in de emmer!

Onlangs heb ik geschreven over het immuun worden voor negatieve gevoelens. De afgelopen weken ging het daar vaak over wanneer ik mensen sprak. Velen gaven aan dat hun “emmertje vol is gelopen” en ze daardoor niet helemaal mee kunnen gaan in het verhaal dat ik met jullie deelde.

Deze uitspraken deden mij denken aan het verhaal over een Tibetaanse meester die eens een lezing gaf aan een klas economiestudenten. Op zijn bureau stalde hij een glazen vaas (emmer) en een aantal kiezelstenen. Eén voor één deed hij de stenen in de vaas, tot er geen steen meer bij kon. “Is de vaas vol?”, vroeg hij aan de klas. “Ja”, oordeelde de klas.

Grind

De meester glimlachte en pakte van onder het bureau een pot met grind, welke hij vervolgens in de vaas gooide. Met een beetje schudden verdween al het grind in de vaas. Opnieuw vroeg de professor: “Is deze emmer vol?” Zijn toehoorders begrepen zijn opzet. Enkelen antwoordden: “Waarschijnlijk niet…”

Zand

Daarop haalde de wijze meester vanonder de tafel een zakje zand. Aandachtig goot hij het in de vaas. Het zand vulde de plaatsen tussen de grote stenen en de kiezeltjes. Toen hij dat gedaan had, vroeg hij weer: “Is deze emmer vol?” Ditmaal schudden allen eensgezind het hoofd. “Goed”, zei de professor.

Water

Hij nam een kannetje water en vulde de emmer tot de rand. Hij richtte zich tot de groep en vroeg: “Welke grote waarheid toont dit experiment ons?” De moedigste antwoordde: “Het toont aan dat onze agenda nooit zo vol is als we denken. Als we het echt willen, is er altijd wel tijd voor meer afspraken en meer activiteiten.

“Nee”, antwoordde de wijze meester, “daarover gaat het niet. De grote waarheid die in dit experiment schuilt is het volgende: als je niet eerst de grote stenen in de pot doet dan krijg je ze er achteraf niet meer in.”

Onze stenen

Wat zijn de grote stenen van ons leven? Onze familie, onze vrienden, onze dromen, ons geloof? – Als we meer belang hechten aan de kleinigheden zoals de kiezeltjes en het zand, dan zullen zij alle ruimte in beslag nemen en blijft er geen tijd meer over voor de belangrijke, grote dingen in het leven.

Vergeet daarom niet jezelf de vraag te stellen: wat zijn de stenen van je leven? Wat zijn zaken die voor JOU echt belangrijk zijn? En leg die vervolgens als eerste in de vaas. Laat ze niet in de verdrukking komen, maar geef ze de ruimte, geef ze voorrang, geef ze aandacht!

Dit geldt ook voor zaken op je werk, wanneer je niet eerst de grote taken doet dan raakt je dag gevuld met kleine taakjes, het zand… of het water…