Het maakt deel uit van het genezingsproces

We weten allemaal dat het een slecht idee is om aan een korstje te krabbe, het zal alleen maar langer duren om te genezen en zelfs tot een infectie kunnen leiden. Maar een genezende korst smeekt er gewoon om om gekrabd te worden. Dus waarom jeuken korsten zo veel?

Waarom zou dit gebeuren als het echt tot slechte dingen zou kunnen leiden?

Korsten zijn niet het enige huidprobleem zijn dat je smeekt om te krabben terwijl je dat niet zou moeten doen. Inflammatoire huidaandoeningen, zoals eczeem, psoriasis en acne jeuken allemaal om verschillende redenen. Maar als het op een korstje aankomt, is het wondgenezingsproces de schuldige.

Dat proces kent drie fasen. Nadat u een huidletsel heeft opgelopen, zoals een schaafwond of een snijwond, begint de ontstekingsfase als stolling, wat bloedverlies vermindert en komen immuuncellen naar binnen om vreemd materiaal en bacteriën uit de wond te verwijderen. Zodra het opruimen is voltooid, sturen gespecialiseerde cellen een signaal naar het immuunsysteem om de ontsteking af te zwakken.

Dat leidt tot de volgende fase: de proliferatieve fase. Dit is wanneer nieuwe huidcellen en bloedvaten worden gevormd om de door de wond veroorzaakte schade te herstellen. Die fase overlapt met de laatste stap 'de remodelleringsfase' waarin de nieuwe cellen zich reorganiseren om de huid zo dicht mogelijk bij zijn oorspronkelijke vorm te krijgen.

Voor een gemiddelde snee duurt de ontstekingsfase 10 tot 14 dagen en dan vindt ook de meeste jeuk plaats. Je kunt er niets aan doen. Het gaat jeuken, omdat de ontstekingscellen die binnenkomen dingen om goede redenen afscheiden. Diezelfde signalen die ze afscheiden zullen de sensorische zenuwen in de huid daadwerkelijk sensibiliseren. Deze extra gevoelige huidzenuwen kunnen jeuken totdat de ontstekingsfase afneemt.

Bovendien kan de korst zelf tot jeuk leiden. Elke keer dat die korst beweegt of verschuift zal die beweging die sensorische zenuwen ook vertellen om een signaal naar de hersenen te sturen om te jeuken.