In een circulaire economie bouwt en herbouwt economische activiteit de algehele systeemgezondheid. Het concept erkent het belang van de economie die effectief moet werken op alle schaalniveaus voor grote en kleine bedrijven, voor organisaties en individuen, wereldwijd en lokaal.

De transitie naar een circulaire economie betekent niet alleen aanpassingen die gericht zijn op het verminderen van de negatieve effecten van de lineaire economie. Het vertegenwoordigt eerder een systemische verschuiving die veerkracht op lange termijn opbouwt, zakelijke en economische kansen genereert en ecologische en maatschappelijke voordelen biedt.

Consumptie vindt alleen plaats in biologische cycli, waar voedsel en biologisch gebaseerde materialen (zoals katoen of hout) zijn ontworpen om terug te keren naar het systeem via processen zoals compostering en anaërobe vergisting. Deze cycli regenereren levende systemen, zoals de bodem, die hernieuwbare bronnen voor de economie leveren. Technische cycli herstellen producten, componenten en materialen door strategieën zoals hergebruik, reparatie, herfabricage of (in laatste instantie) recycling. Herfabricage is een van de pijlers van zo’n circulaire economie. Bij herfabricage worden gebruikte producten uit elkaar gehaald en vormen de (eventueel gerepareerde) onderdelen de basis voor nieuwe producten.