De monumenten stenen zouden de dagen van de week en de seizoenen op orde hebben gehouden.

Stonehenge is mogelijk gebruikt als zonnekalender, waarbij elk van de stenen een dag voorstelt en delen van de cirkel van stenen mogelijk overeenkomen met weken.

Een nauwkeurige zonnekalender bestaat uit ongeveer 365,25 dagen en is belangrijk om te voorkomen dat de seizoenen uit elkaar vallen (zoals de winter in juni). Ondertussen bestaat de Gregoriaanse kalender die tegenwoordig in een groot deel van de wereld wordt gebruikt uit 365 dagen, met om de vier jaar een schrikkeldag om het kwart van een dag uit te rekenen.

Archeologen hebben zich afgevraagd wat het doel van het 5.000 jaar oude monument was en hoe het in de loop van de tijd zou zijn gebruikt, met een reeks ideeën die werden voorgesteld waaronder een kalender.

Om te begrijpen hoe de Stonehenge-kalender werkte moet je naar de numerologie (de studie van de betekenis van getallen) van de stenen zelf. Stonehenge had 30 grote stenen, aan de bovenkant met elkaar verbonden met 30 stenen lateien. Dit wijste erop dat tegenwoordig enkele van deze stenen ontbreken of zijn omgevallen. Deze 30 stenen zouden 30 dagen hebben vertegenwoordigd. Als je dit met 12m vermenigvuldigt, krijg je 360 dagen.

Binnen deze stenen cirkel bevonden zich 10 stenen die in groepen van twee uit elkaar waren geplaatst, wat resulteerde in vijf paar stenen die mogelijk vijf extra dagen vertegenwoordigden wat 365 dagen oplevert.

Bovendien zijn er vier "stationstenen", zoals archeologen ze noemen die zich buiten de stenen cirkel bevinden. Deze vier stenen zouden erop kunnen wijzen dat er om de vier jaar een dag aan de kalender moet worden toegevoegd, wat resulteert in een zonnejaar van 365,25.

Zonnekalenders werden ontwikkeld in Mesopotamië en Egypte rond dezelfde tijd dat Stonehenge werd gebouwd. Misschien is het idee van de zonnekalender naar Groot-Brittannië gereisd via handelsroutes over lange afstanden. Het is ook mogelijk dat mensen in Groot-Brittannië de zonnekalender hebben ontwikkeld zonder kennis van soortgelijke ontwikkelingen in het Midden-Oosten.

Het onderzoek is onlangs gepubliceerd en het valt nog te bezien welke ontvangst het van andere wetenschappers zal krijgen.