Opgeven is geen optie

Ik ken haar al heel wat jaartjes, ze is de beste vriendin van mijn dochter en inmiddels door de jaren heen ook een vriendin van mij geworden. Zo af en toe zakken wij door met een lekker slobberwijntje, een frans kaasje en heerlijke muziek van vooral Rob de Nijs. Dat doen wij gezeten in die gezellige rommelige keuken van haar, met aan het plafond een dijk van een kroonluchter waar menigeen jaloers op zou kunnen zijn. Tja als die kroonluchter zou kunnen praten…

Waarom ga ik het over haar hebben in deze column, nou gewoon omdat ik daar zin in heb en zij in mijn ogen bijzonder is. Want ik ken geen vrouw, en ik ken er velen, die zoveel tegenslagen in haar leven heeft gekend, en dat allemaal omdat zij voor zichzelf en haar kinderen koos. Dat moet je durven, vele stappen terugdoen, die onzekerheid, kinderen met een trauma en een ex die niet meewerkt. Zij is een voorbeeld voor vele anderen.

Het kan raar lopen in het leven

Ja en dat weten we allemaal, maar soms zit het mee en soms zit het tegen. En... natuurlijk zat het tegen Eindelijk was ze op de goede weg, de kinderen onder controle, haar huis teruggekocht en de meeste tegenslagen overwonnen maar het belangrijkste... Niet geknakt. Haar zuster een eigen flat en haar moeder in een aanleunwoning ook dat had zij voor elkaar gekregen want zoals ik al eerder zei opgeven is voor haar geen optie…

Maar toen kwam corona om de hoek kijken

Dag baan, dag enige zekerheid in je leven en wat moet je nu. Je weet het nog niet, bent zoekende in een woestijn met vele anderen en je probeert weer te overleven. Maar tot op de dag van vandaag volgt zij nog steeds haar dromen en vecht zij nog steeds maar nu voor zichzelf. Zakken wij weer door aan die keukentafel gezeten onder die gigantische kroonluchter en nog steeds met slobberwijn en Rob de Nijs. Uit volle borst lallen we mee met Malle Babbe in ons achterhoofd wetende dat het ooit goed komt…